Mitsubishi Eclipse (1990-1995)

Marcin Majski

Każdemu miłośnikowi motoryzacji marka Mitsubishi kojarzy się ze sportowymi modelami i dużą mocą silników. Nic dziwnego, w ofercie europejskiej były dwa sportowe samochody: słynne 3000 GT oraz Eclipse...

Eclipse, mniejszy z modeli sportowych, zaprojektowano w biurze konstrukcyjnym Mitsubishi w Cypress (Kalifornia). Patrząc na auto z boku, wyraźnie zaznacza się kształt klina, przód z nisko osadzonymi reflektorami przeciwmgielnymi, z tyłu natomiast wznosi się masywny spoiler. Eclipse oferowany był także w Stanach Zjednoczonych, z tym że tam występował pod nazwą Eagle Talon oraz Plymouth Laser i miał nieco inne rozwiązania stylistyczne, m.in. pozbawiono go podnoszonych świateł przednich.

Auto ma liczbę miejsc "2 plus 2", co oznacza, że tylna kanapa przeznaczona jest dla dzieci lub... służy jako drugi bagażnik Ale który nabywca tego auta gotowy jest się tym przejmować.

W Europie oferowano jeden silnik. Miał pojemność dwóch litrów i moc 150 KM. Jest to jednostka rzędowa, czterocylindrowa, świetnie sprawdzająca się w nie za ciężkim nadwoziu (1310 kg). Silnik pochodzi z modelu Galanta, ale ma szesnastozaworową głowicę i dwa wałki rozrządu. Należałoby się spodziewać lepszej pracy na wysokich obrotach. Niestety, pomimo dobrego przyspieszenia (0-100 km/h w 9 s), silnik bardzo niechętnie pracuje na wysokich obrotach i denerwuje głośnym warczeniem powyżej 5000 obr./min. Dynamiczne osiągi nie są na szczęście okupione dużym zużyciem paliwa, średnio na każde 100 km trzeba wlać ok. 10-11 l benzyny.

Wnętrze samochodu jest bardzo ergonomiczne, pomijając lewarek skrzyni biegów. Po pierwsze jest umieszczony na wysoko na tunelu środkowym, co przy nisko położonym fotelu kierowcy utrudnia szybką zmianę biegów. Po drugie sam kształt lewarka nie ułatwia nam zadania. Aż prosi się o jakieś zgrubienie na końcu, wzorem np. z VW lub Audi.

Niezbyt dobry jest też układ jezdny. Od razu widać, że auto zostało opracowane w USA. Zestrojenie zawieszenia jest zbyt miękkie jak na auto sportowe, do tego dochodzi złe zachowanie podczas jazdy na wprost. Samochód jest mocno podsterowny na zakrętach i gwałtownie reaguje tyłem na zmiany obciążenia.

Konkurentami Eclipse były przede wszystkim Opel Calibra, VW Corrado i Ford Probe. Mitsubishi miał nad nimi przewagę nie tylko w postaci dobrego silnika, ale przewyższał je znacznie poziomem wyposażenia standardowego, w którym znaleźć można m.in. elektrycznie regulowane szyby i lusterka, klimatyzację, ABS, centralny zamek, radio z sześcioma głośnikami czy automatycznie wysuwaną antenę.

Eclipse nie jest awaryjny. Zawodzić mogą najczęściej mechanizmy podnoszonych lamp, które mają tendencję do rdzewienia, przez co mogą działać wolniej, aż do zatarcia silniczków. Okresowy przegląd i odrobina smaru zapobiegną problemowi. Drugą drobnostką są problemy z elektrycznymi szybami, szczególnie pasażera (często odmawiają współpracy). Standardowo wybijają się sworznie przednich wahaczy, ale trudno uznać to za typową usterkę, biorąc pod uwagę stan polskich dróg i to że w Europie Zachodniej problem ten nie występuje zupełnie. Niedelikatne obchodzenie się z autem może spowodować uszkodzenie synchronizatora trzeciego biegu. Warto więc sprawdzić podczas jazdy próbnej, czy wszystkie biegi wchodzą bez zgrzytnięć. Fanom silników sześciocylindrowych na pewno będzie brakowało takiego silnika w Eclipse, np. Ford i Opel oferowały silniki 2.5 V6. Jak wiadomo, oprócz sportowych osiągów cechują się one wyższą kulturą pracy.