Jan Bo „Myia”

Przemek Jurek

Solową płytą Jan Borysewicz debiutował już w 1988 roku. Longplay „Królowa ciszy” przebojem nie był, ale muzykowi chyba trudno było przebić wcześniejsze dokonania z Lady Pank i niewykluczone, że bardziej udane kompozycje chował dla swojej macierzystej grupy. Wydana cztery lata później „Wojna w mieście” to już był rasowy rock. „Myia” idzie w podobnym kierunku. Albo i lepiej może, bo tak ostrego, metalowego wręcz Borysewicza nie znają chyba nawet jego najzagorzalsi fani. Facet ma 55 lat, a naprawdę potrafi jeszcze przysolić. Do pomocy ma dwóch znakomitych muzyków: Kubę Jabłońskiego i Wojciecha Pilichowskiego. I - jako gościa w jednej z piosenek - Piotra Cugowskiego. Jest więc mocno, jest tak po męsku rock’n’rollowo, jest czad i są zupełnie znośne partie wokalne lidera (to akurat zaskakujące, bo śpiewakiem Borysewicz nigdy wielkim nie był). Chciałoby się powiedzieć - esencja rocka, wskrzeszony duch dawnych czasów i szlachetna odmiana muzycznego konserwatyzmu. Ale „Myia” może się spodobać nie tylko zwolennikom tradycyjnego wymiatania na gitarze. To po prostu dobra płyta, dobrze nagrana, dobrze zagrana i pełna dobrych piosenek. Piosenek co prawda niekoniecznie do tańca, ale do samochodu w sam raz.