MOTO SHOW

eMBiel

Odkąd na ostatnim piętrze naszej kamienicy siedzibę znalazło studio kablówki, szare miejskie życie nabrało kolorów. Ciągle coś się działo. W poniedziałki kręcili program dla majsterkowiczów, na czym skorzystała nasza pamiętająca jeszcze czasy marszałka Piłsudskiego brama. Odrestaurowali ją na potrzeby ww. programu. Skorzystał także sąsiad, który podawał narzędzia. Puszczał później program ze swoim udziałem przy każdej możliwej okazji, czym doprowadzał do pasji żonę. We wtorki nagrywali program kulinarny, więc sąsiadka spod jedynki sprzedająca plony ze swojego przydomowego ogródka pozbywała się towaru w kilka minut. Jej na szczęście w programie nie było, ale chwaliła się później sąsiadkom, że warzywa z jej ogródka są najlepsze, no bo przecież były w telewizji. Środy zarezerwowane były dla reportażu, a że tematem wiodącym ostatnich czasów jest bezpieczeństwo, pytali o naszą dzielnicę. Wyszło więc na jaw, kto obrabia piwnice dwie bramy dalej oraz czyj syn stoi w tejże bramie i pluje łupkami od słonecznika. Jego matka zagroziła, że poda kablówkę do sądu. Na pewno by z telewizją wygrała! W czwartki mieli wolne, natomiast piątki... Piątki zarezerwowane były dla mojego ulubionego programu motoryzacyjnego "Na wirażu". Przez ostatnie dwa tygodnie nic jednak nie kręcili, więc zacząłem się martwić. Może mają dość materiału? A może zmieniają ramówkę? Wielka by to była szkoda, bo programowi motoryzacyjnemu towarzyszyły zawsze duże emocje. Mój ulubiony redaktor testował na dużym placu za szkołą nowe eleganckie samochody. Jednym z nich była yariska, którą zresztą dzięki programowi kupiłem.

Siedziałem właśnie przed telewizorem i oglądałem na eurosporcie powtórkę z Rajdu Monte Carlo, gdy do domu wpadł syn.

- Tato - krzyknął. - Ten reżyser z programu motoryzacyjnego cię szuka!

Pilot wypadł mi z ręki z wrażenia. Wiedziałem, że kiedyś się to stanie. Przeczuwałem, że zostanę w końcu wyłowiony z tłumu okolicznych kierowców i zadebiutuję w programie motoryzacyjnym. Ani jednego wypadku, ani jednego najmniejszego wykroczenia drogowego! Prędkość w terenie zabudowanym zawsze pięć kilometrów poniżej dopuszczalnej. Na wszelki wypadek. W dodatku samochód w należytym stanie, wymyty... Kultura na drodze, uśmiech dla nieradzących sobie świeżo upieczonych kierowców. Byłem idealnym kandydatem!

Pobiegłem do łazienki doprowadzić się do porządku. Uczesałem się, umyłem, wykąpałem, zacząłem się golić, bo trzeba jakoś przed kamerą wyglądać... Chociaż lekki zarost mógłbym sobie zostawić, jak na przykład Hołowczyc. W co się ubrać? Garnitur chyba za elegancki... coś bardziej niezobowiązującego... może dżinsy i t-shirt z Rajdu Kormorana, który wygrałem w audiotele. Jeszcze mała dawka jakiejś niezobowiązującej perfumy i byłem gotowy do wyjścia. Syn patrzył z dumą i już cieszył się na myśl, że aktorski debiut jego ojca odbędzie się właśnie w programie motoryzacyjnym.

Reżyser stał na parkingu i palił papierosa. Nazbyt widowiskowo zaciągał się dymem, ale był przecież człowiekiem z telewizji i mógł sobie pozwolić na taką ekstrawagancję. Również sięgnąłem po papierosa, ale przypomniałem sobie, że nie palę. W kieszeni znalazłem jednak gumę do żucia, którą równie ostentacyjnie zacząłem żuć. Szedłem powoli, rozglądając się dyskretnie, czy sąsiad od programu dla majsterkowiczów nie patrzy. Trwało to całe wieki, lecz był to jeden z najpiękniejszych marszów, jakich dane mi było doświadczyć. Wreszcie stanąłem przed reżyserem i wyciągnąłem rękę na przywitanie.

- To pana samochód? - zapytał wskazując na yariskę.

- Oczywiście - powiedziałem z patrząc z dumą na błyszczący w słońcu samochód.

- Czy mógłby pan przeparkować, bo nie możemy wjechać? - wskazał błyszczącą w słońcu limuzynę. - A... zapomniał się pan ogolić na jednym policzku.

Wracałem do domu, przykrywając dłonią nieogolony policzek. I gdy przechodziłem obok drzwi sąsiada-majsterkowicza, usłyszałem wydzierającą się na niego żonę. I nie powiem, że humor mi się nie poprawił.