Domy w ruchu

Kowalsky

Ilu z nas chciałoby zmienić krajobraz za oknem: sobotę przy śniadaniu oglądać góry, a w poniedziałek morze. A przy tym nie martwić się brakiem miejsc w hotelach, szukaniem noclegu i rozkładem pociągów, które mają nas między krajobrazami przewozić. Dobra wiadomość jest taka, że właściwie nic nie stoi na przeszkodzie

Najpierw Ogórek, potem świat

20 sierpnia 1963 - miasto Hinckley w stanie Main. W miejscowej szkole spotyka się dwadzieścia sześć rodzin. Przed budynkiem szkoły stoją zaparkowane samochody turystyczne - kampery. W wyniku spotkania powstaje Family Motor Coach Association (FMCA), czyli stowarzyszenie rodzin poruszających się samochodami turystycznymi. Od tego czasu członkami tego stowarzyszenia stało się 390 tysięcy rodzin. To spore miasto, miasto, którego nie ma ponieważ wciąż się porusza.

Początki kamperów to lata sześćdziesiąte. Lata młodzieżowego buntu, czasy gdy podróż stała się sposobem na życie dla setek zespołów, tysięcy fanów i wszystkich tych, którzy poszukiwali swojej drogi. Lata sześćdziesiąte to także początki wielkich imprez pod gołym niebem, koncertów. Powstaje potrzeba wygodnego podróżowania. Obok pól namiotowych powstają pierwsze kampingi. Pojawiają się też pierwsze samochody przystosowane do mieszkania w nich.

Choć Amerykanie mówiąc o kamperach posługując się słowem Winnibago - nazwą firmy specjalizującą się w ruchomych domach, to bez wątpienia na początku był Volkswagen Bulik, zwany u nas Ogórkiem. Jeździli nim hipisi, a wymalowany w kwiaty VW Transporter T2 (następca Ogórka) stał się jedną ikon młodzieżowej rewolty.

Początkowo kampery budowano na bazie VW Transportera, który jeszcze dziś jest podstawą dla modeli Karmann Mobil z serii Colorado. Pierwsze profesjonalne samochody turystyczne to Volkswageny z płytą wyposażoną jedynie w kabinę kierowcy i pasażera, ale bez tylnej ściany. Ponadto konstruktorzy zadbali o większy komfort jazdy: zamiast tylnych resorów montowano zawieszenie pneumatyczne na poduszkach powietrznych, co umożliwia samopoziomawnie się nadwozia. Od tamtej pory fantazja projektantów nie zna granic, a wszystko zależy od stanu naszego portfela. Choć nam



Kawalerka na kołach

Niesmann Bischoff oferuje ważący trzy i pół tony model Arto - kamper stosunkowo niewielki i umiarkowanie elegancki, ale różniący standardem znacznie od poczciwej przyczepy kampingowej, która większości z nas kojarzy się co najwyżej ze sprzedażą zapiekanek. Niepozorny Arto, którego podstawą jest Fiat Ducato 35L jest przykładem wielu sprytnych rozwiązań. Mając do dyspozycji niewielki metraż, projektanci zdołali stworzyć ruchome mieszkanie bardziej funkcjonalne niż niejedna kawalerka.

Wewnątrz mamy gustowny stolik, a dwa fotele kierowcy i pasażera są regulowane, można zatem obrócić je w stronę stołu. Dwójkę lub trójkę gości możemy usadzić na narożnej sofie. A w głębi sypialnia z małżeńskim łożem, lub - wedle uznania - z dwoma oddzielnymi łóżkami. Goście mogą nocować na antresoli umieszczonej nad fotelami kierowcy i pasażera (fotele w szoferce są składane). W sumie miejsca noclegowe jest nawet dla czterech osób (nie zapominajmy o sofie). Prócz tego mamy w pełni funkcjonalny aneks kuchenny, łazienkę i bagażnik. Arto kosztuje niecałe osiemdziesiąt siedem tysięcy funtów, czyli mniej więcej trzysta siedemdziesiąt tysięcy złotych. W porównaniu z kolejnymi modelami Arto jest nie tylko poręczny (nie jest większy niż samochód dostawczy), ale i bajecznie tani, ponieważ o ile Arto jest odpowiednikiem przyjemnego m1 lub m2, to kolejne modele przeznaczone są dla klientów bardziej wymagających, żeby nie powiedzieć wybrednych.



Dwa oblicza luksusu

Wyprodukowany przez Cool Amphibious Manufactures International Terra Wind to nie tylko luksusowy kamper zbudowany na bazie autobusu. To właściwie niezatapialny apartament na kółkach. Piszę niezatapialny, bo Terra Wind to prawdziwa amfibia, którą możemy forsować rzeki, jeziora i mniejsze rozlewiska. Wewnątrz znajduje się wszystko, czego dusza zapragnie: komputer pokładowy, system GPS, czterdziestodwucalowa plazma, skórzane meble, sześciuset watowy system stereo, stolik dla dwóch osób, zmywarka, kabina prysznicowa, pralka, w pełni wyposażona kuchnia, antena satelitarna, ogrzewanie i tym podobne niezbędne do życia ułatwienia, z których nie trzeba rezygnować mieszkając w samochodzie.

Jakby tego było mało podróżując tym zdumiewającym pojazdem możemy zabrać ze sobą zapasowy samochód! Tak, Terra Wind może wziąć na pokład samochód lub meleks. Na wypadek, gdybyśmy potrzebowali w podróży pojazdu bardziej zwrotnego i mniejszego. O tym, że wnętrze może być zaprojektowane specjalnie według widzimisie klienta, nie ma sensu wspominać, bo, w świetle powyższych rewelacji, jest to chyba oczywiste.

Cena jest również imponująca: waha się - w zależności od wykończenia i wyposażenia - między 800 tys. a 1.200.000 dolarów. Z drugiej strony być może nie płacąc za czynsz, tylko za miejsce postojowe, właściciel może wyjść na swoje. Kto wie. Jedno jest pewne: elegancki kamper może służyć nie tylko jako mieszkanie, ale również jako miejsce pracy, ruchome biuro, a nawet atelier.

Jednak w porównaniu z kolejnym modelem Terra Wind prezentuje się co najmniej ubogo. Mowa bowiem o Vantare Platinum Plus - kamperze klasy A wyprodukowanym przez Featherlite. Platinum Plus ma się do Terra Wind jak Ritz do trzygwiazdkowego hotelu. Cena jest odpowiednio wyższa, za ten luksusowy wóz zapłacimy - bagatela - dwa miliony dolarów. Za to w salonie - trudno nazwać go inaczej - będziemy mieli włoską skórzaną sofę, a w barku zestaw szklanek i kieliszków (plus karafki) zaprojektowane specjalnie dla Platinum Plus, na suficie błyszczą kryształy Svarovskiego, zaś za odsuwanym lustrem czeka telewizor LCD. Wnętrze jest tak rozległe, że intercom i system kamer wydaje się być całkiem na miejscu: jest tu i gabinet i living room i kuchnia i łazienka, a wszystko wykonane ręcznie w fabrykach rozsianych na całym świecie. Trudno oprzeć się wrażeniu, że mieszkanie urządzone w podobnym standardzie nie kosztowałoby zapewne mniej.



Europa wąskich ulic

Większość produkowanych w Europie kamperów nie może pochwalić się ani tak imponującymi cenami, ani rozmiarami. Na starym kontynencie najczęściej spotykamy pojazdy klasy B i C, kampery stworzone na podwoziach samochodów dostawczych (Mercedes, Fiat) nie przekraczających sześciu metrów. Dzieje się tak z kilku powodów. Po pierwsze myta na autostradach są ustalane od długości podwozia. Ponadto do prowadzenia wielokołowych ciężarówek wymagane jest prawo jazdy inne niż kategorii B, którego zdobycie jest kolejną przeszkodą zniechęcająca klientów do zakupu bądź wynajmu dużych kamperów. Wreszcie europejskie miasta, parkingi, stacje benzynowe i miejsca rzadko kiedy są przygotowane do przyjęcia dużego i niezgrabnego pojazdu. Ciężko jest też gigantycznym kamperem manewrować w wąskich uliczkach przemierzając trasę między kolejnymi muzeami, zabytkami i innymi atrakcjami turystycznymi. W Europie podróżuje się nadal, by zaliczyć kolejne punkty na turystycznej mapie danego państwa i tu sprawdzają się lepiej mniejsze wozy. Kolejną specyfiką europejskich kamperów jest ich przystosowanie do krótkiej podróży - konstruktorzy zakładają, że co kilka dni podróżnik będzie mógł uzupełnić zapas wody, opróżnić sanitariat, słowem dotrzeć do bazy. Amerykańskie wozy są zatem nie tylko większe, ale też można odbyć nimi prawdziwą przygodę na dłuższych dystansach. Coś za coś. Ale to czym i gdzie pojedziemy zależy wyłącznie od nas.